شعور؛فضای مجازی و سواد رسانه ای
سال ها پیش که هنوز هیچ کدام از شبکه های اجتماعیِ فعلی، مثل اینستاگرام،ایکس(توییتر سابق)،واتس آپ و تلگرام نبود در جایی که کار می کردم یک نفر در تمامی موضوع ها صاحب نظر بود.در هنر، در ورزش، در اقتصاد، در سیاست، در طنز و… خلاصه در هر چه فکر کنید نظر می داد و جالب تر آن که نظرش را هم صائب می دانست.
خودش اما در رشته ای خاص فعالیت می کرد و کافی بود تا خدایی نکرده کسی درباره آن موضوع حرفی بزند آن وقت بود که با این کنایه های او روبرو می شد:«چرا در رشته ای که تخصص نداری اظهار نظر می کنی»!
این روزها و سالها با گسترش شبکه های اجتماعی و پدیده «سلبریتی ها» و «سلبریتی نماها» بسیاری از آنان در حوزه های مختلف، خودشان را صاحب نظر می دانند.
درباره همه چیز اظهار نظر می کنند. خودشان را دانای کل می دانند و سرمست از فالوورهایی که معلوم نیست چقدر واقعی و چقدر غیر واقعی باشند از جایگاه بالا به مخاطبانشان می نگرند.
چند روز پیش بریده ای از گفت و گوی فریدون جیرانی با مصطفی زمانی-بازیگر نقش یوزارسیف در سریال یوسف پیامبر- را دیدم.
در این گفت و گو مصطفی زمانی در پاسخ به فریدون جیرانی که از او سوال می کند «آیا در شبکه های اجتماعی حضور دارد یا خیر» حرف های قابل تاملی می زند.
او ضمن ردِ فعالیت در شبکه های اجتماعی، از علل عدم حضورش در شبکه اهای اجتماعی می گوید.
حرف هایی اندیشمندانه و البته تحسین آمیز:« دوست ندارم در چیزی که نمی دانم دخالت کنم. این کار نیاز به شعور بالایی دارد که من ندارم.»
به اعتقاد من همین جمله کوتاه زمانی خودش کوهی از معانی است. خودش دریایی از شعور است.
به عنوان یک تحصیلکرده ارتباطات و فعال سواد رسانه ای معتقدم این جمله مصطفی زمانی می تواند لااقل در یک ترم دانشگاه تدریس شود.
برای اظهار نظر و حضور در فضای مجازی یکی از نیازهای اصلی و لازم شعور است،شعور…
